Ouders zijn niet verantwoordelijk voor het geluk van hun kinderen.
Sterker nog: door uit ouderliefde de rugzak van hun zoon/dochter over te nemen, ontkrachten ze het kind.
Want wat geven daarmee onbewust aan?
Wat ouders wel kunnen doen, is de voorwaarden voor een stevige basis scheppen: liefde geven, veiligheid bieden en skills aanleren om tegenslag aan te kunnen.
In hoofdmoot komt het neer op: "Toe maar", wanneer het kind wil ontdekken en "Kom maar" wanneer het de ouder nodig heeft. Als een vangnet, zodat het kind de wijde wereld in mag trekken.