Afgelopen week twee verschillende gesprekken gehad met twee krachtige vrouwen. Ze hadden allebei hetzelfde thema. Namelijk 'Ik wil iets anders. Maar wat?'.
Voor beide was duidelijk wat ze níet meer wilden. En al pratende wisten ze ook enigszins een richting aan te geven waar wel naar toe. Maar ja, en dan..
Want wat weerhoud je dan een volgende stap te nemen?
Voor mij een heel herkenbaar verhaal. Want bijna drie jaar geleden zat ik net zo. Ik wist wel heel duidelijk wat ik niet wou. En eigenlijk ook wel waar ik wél naar toe wilde. Dat was: meer tijd voor mijn gezin, kids en mezelf. Een baan waar ik energie en voldoening uit haalde (en niet uitgeput van thuis kwam). Aandacht voor het gelukkig zijn van kinderen en volwassenen. Zelf weer blij zijn.
De dromer in mij zag het al helemaal voor zich: een bloeiende eigen praktijk, waar jong en oud welkom is. Flexibel in werktijden. Vrijheid. Eigen baas. Mensen hun kracht laten ontdekken. Voldoening. Verbinding. En ook ruim op tijd voor het avondeten weer thuis. Kortom: Happy live, happy wife ;-).
En toch: de stap om mijn -vaste- baan als leerkracht opzeggen was nogal een ding. Want daar was m'n innerlijke criticus het niet echt mee eens. Je moet toch werken?! Een vaste baan opzeggen? Doe je niet. Wat zal de omgeving wel niet zeggen? Je weet nu wat je hebt. Wat als die praktijk niet lukt? Kan ik dat wel??
Hele goede zinnen om iemand op z'n plek te houden.
En ook wel logisch dat die criticus dat doet. Want eigenlijk is een mens vanuit de oertijd niet zo dol op verandering. Want verandering brengt gevaar. Risico's. Maakt je wiebelig. En kost behoorlijk wat energie. Toendertijd helemaal niet handig. We houden daarom graag vast aan wat vertrouwd is. Dit geeft veiligheid. Dat dit nu minder belangrijk is, is nog niet echt mee geevolueerd.
Wat ben ik elke dag nog dankbaar dat ik toch naar mijn dromer heb geluisterd. En de argumenten van de criticus heb afgewogen of deze wel reeel zijn. Want begrijp me goed: deze criticus heeft vaak ook best goede adviezen.
Een truc die mij nog steeds helpt is: Hoe kijk ik als ik tachtig ben terug op deze beslissing? Krijg ik spijt als ik dit doe of krijg ik juist spijt als ik het níet probeer. Geloof me, meestal is het die laatste.
Daarbij heeft mijn omgeving en zeker ook mijn lief gestimuleerd mijn hart te volgen.
Luister naar je innerlijke dromer. Weeg de voor en tegens van de criticus tegen elkaar af. En dan......DOE! Je hoeft nog niet helemaal concreet te weten wat. Bij eerste stap -hoe klein ook- ben je al op weg.
Ik wens je veel plezier en succes op je reis.
En vind je het nog te spannend het alleen te doen? Dan ben je van harte welkom :-) You only live once.