Van een overvolle agenda naar vrije tijd. Veel mensen die ik vraag hoe het gaat, antwoorden: “Goed. Rustig”. En vervolgens: “Best wel lekker eigenlijk zo.”
En natuurlijk, deze situatie hoeft niet eeuwig te duren. En er is genoeg te missen. En ik heb het dan niet eens over de mensen die nu in financiële nood komen, stress hiervan hebben of hun overuren maken in de vitale sectoren. En thuis werken in combinatie met een gezin valt ook niet mee.
En zelfs voor deze mensen is weekends de agenda leeg. Geen verjaardagen, niet jezelf ’s avonds naar de sportschool hijsen, vergaderingen die niet doorgaan.. Er is niks…. En dat bevalt veel mensen eigenlijk wel.
Wat is dat toch, dat we hier ook wel van genieten?
We móeten vaak zoveel. Hierdoor kun je het gevoel hebben dat je geleefd wordt. Verplichte verjaardagen, sociale borrels, uitjes met de kids (in ons geval: “Waar zullen we vandaag eens naartoe?”). De weekenden zitten soms bomvol. Zo erg, dat je in je agenda moet zoeken voor die vrije zaterdag. En ook ’s avonds móeten we nog zoveel: vergadering van de plaatselijke vereniging, je avondeten naar binnen proppen om je vervolgens naar de sportschool te hijsen. En ook dat valt nu allemaal weg.
Eigenlijk is het best fijn weinig te moeten. Je tijd thuis door te brengen, zonder tijdsdruk. Optimaal tijd met je gezin, kinderen of voor je hobby. En zeker geen gezeul en gestress van oppas regelen. Dat is nog eens mindful leven.
Ik vraag me af wat dat toch is met dat moeten. Want móet het echt allemaal? Of wíllen we dit graag, omdat het past bij onze normen en waarden. Of bij wat we belangrijk vinden?
Er van uitgaande dat je één leven hebt, hoe wil jij dit leven? Ga je het invullen met wat je móet of met wat je wílt?
Om deze vraag te beantwoorden kan het helpen bij al je moetjes jezelf te vragen of je 100 % zeker weet of dit echt moet. En van wie moet dit dan? Wie legt dit je op? Of wíl je dit? En waarvoor wíl je dit? Want dan kom je bij een keuze.
Wat neem jij mee in nieuwe normaal?
Want jij kunt je koers kiezen.